W poprzednim artykule wprowadziliśmy delikatny rys historyczny, dotyczący powstania ogrodu wersalskiego. Oczywiście był to wyłącznie rys, który zapoczątkował rozwój architektury ogrodowej siedemnastowiecznej Europy oraz podniesienie rangi aranżacji przestrzeni zewnętrznej na użytek publiczny i osobisty, niemniej- człowieczy.
Nasza historia Wersalu zakończyła się na objęciu władzy przez Ludwika XIV, który po ślubie z Marią Teresą Austryjaczką rozbudował pałac dla rodziny i potomstwa. Choć wieku dorosłego dożyło tylko jedno z sześciorga dzieci króla, nieślubnego potomstwa miał on blisko 17.
Pierwsze przebudowy pałacu dotyczyły powstania balkonu na piętrze pałacu (później z uwagi na cieknącą posadzkę przebudowano na Galerię Zwierciadlaną) , usunięcia fosy okalającej pałac, a także reorganizacji parku królewskiego. Korzystając z doradztwa królewskiego architekta Le Vau, na terenie warzywniaka należącego do Ludwika XIII wybudowano Oranżerię, w której zimowały delikatne, południowo-kontynentalne drzewka cytrynowe i pomarańczowe. Również w oranżerii znalazło się miejsce dla jednego z trzech parterów kwiatowych.
Na południe od pałacu Le Veu wybudował specjalną menażerię, która reprezentować miała ogród zwierzęcy, pełen egzotycznych gatunków- słonie, wielbłądy, strusie. Podnosiło to poziom zaawansowania kulturalnego, elegancji i znajomości trendów w epoce dominującego baroku.
Pomimo rozbudowy pałacu, według doradców królewskich, Wersal pozostawał nadal wiejską rezydencją królewską. Ludwik XIV z odróżnieniu od innych przodków i następów francuskiego tronu, jako jedyny dbał o interesy państwa zarówno pod względem ekspansji terytorialnej, polityki wewnętrznej, ekonomii, gospodarki kończąc na zaawansowanym rozwoju życia kulturalnego wysokich warstw społecznych, czego efektem do dzisiaj jest kunszt zawarty w projekcie kompleksu wersalskiego.
Współcześnie Wersal możemy podzielić na trzy funkcjonalne obszary- zabudowy miejskiej, zespołu pałacowego oraz kompleksu ogrodowego, który zajmuje ponad 800 ha. Ogród możemy podzielić ma Mały Park (Mały Wersal, który przylega do zabudowy pałacowej) oraz Duży park (Dyzy wersal, sąsiadujący z granicą lasu.
Celem rozwoju przestrzeni było uczynienie siedziby królewskiej miejscem jak z bajki. Odwołując się do mitologii greckiej oraz prostej semantyki, pałac w Wersalu miał stanowić najbardziej oświecone miejsce w państwie- Pałac Słońce, a król zasiadający na tronie byłby Królem Słońce (stąd również niepisany przydomek Ludwika XIV).
Projektanci jako największy wzorzec inspiracyjny założyli postać mitologicznego bóstwa solarnego- Apolla. Na jego obraz powstały piękne systemy wodne- fontanny i kanały, a także rzeźby, które prezentowały historię Apolla. To co warto podkreślać opisując elementy oraz największe inspiracje stojące za ogrodami wersalskimi jest nieprzerwana konsultacja z poetami i bajkopisarzami epoki baroku. Jednym z nich był Charles Perrault, francuski autor takich bajek jak Śpiąca królewna, Czerwony Kapturek, Ośla skórka czy Knyps z czubkiem. Przy jego sugestii zbudowano specjalną Grotę (la Grotte), która miała przywodzić morską grotę, w której słońce mogło udać się na spoczynek. Powstały pawilon ozdobiono muszlami, koralami, lustrami, fontannami i organami.
Park wersalski posiadał wiele elementów rozrywkowych, m.in. górską kolejkę, labirynt a także kolejne akweny fontannowe ozdobione postaciami z bajek i mitologii.
W przypadku pałacowego oświetlenia, salony wersalskie aranżowane były w sposób, który dzisiaj prezentuje czołowy szablon barokowy. Zwisające kryształowe żyrandole wyposażone w diamentowe kamienie odbijające światło, bogata ornamentyka oraz okrągłe formy. Aby jak najdłużej korzystać z dziennego światła wykorzystywano grę świateł budując fasady budynku ze strzelistymi otworami okiennymi oraz wykorzystując kryształowe lustra, których zadaniem było odbijanie promieni słonecznych.
W przypadku ogrodu wersalskiego mówić możemy o oświetleniach punktowych, które rozświetlały boczne alejki, jednak dopiero współcześnie ogród wyposażono w oświetlenie, które podkreśla walory ogrodu, również nocą. W tym przypadku wykorzystano lampy ogrodowe m.in. reflektory LED, punktowo skierowane na elementy zabudowy ogrodu- fontanny i rzeźby, a także naświetlacze skierowane w kierunku fasady pałacu.
W przypadku zabudowy tak drogocennej jak pałac Wersalski wszystkie formy ingerencji w strukturę (nawet w przypadku luminacji) muszą podlegać odpowiednim zezwoleniom i normą konserwatorskim. W przypadku lamp wiszących wewnątrz sal, w częściej turystycznej zastąpiono oryginalne lampy kopiami idealnymi, których źródło światła stylizowane jest na to klasyczne.